مسنیةلغتنامه دهخدامسنیة. [ م َ نی ی َ ] (ع ص ) تأنیث مسنی : أرض مسنیة؛ زمین سیراب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). مسنوة. (منتهی الارب ) (آنندراج ). و رجوع به مسنوة
آموسنیلغتنامه دهخداآموسنی . (اِ) وَسنی . هَبو. هوو. ضَرّه . نباغ . نباج . یاری . زن ِ یک شوی نسبت به زن دیگر او.