محفهلغتنامه دهخدامحفه . [ م َ / م ِف ْ ف َ ] (ع اِ) محفة. هودج مانند چیزی که کهاران بر دوش برند. (آنندراج ). بارگیر بی قبه . (صراح ). ضد هودج . محافه . تخت روان . کژابه . کجاوه
محفه دارلغتنامه دهخدامحفه دار. [ م ِ ح َف ْ ف َ ] (نف مرکب ) دارنده ٔ محفه . برنده ٔ محفه : دل کو محفه دارامید است نزد اوست تا چون کشد محفه ٔ ناز استر سخاش . خاقانی .رجوع به محفه شو
محفه نشینلغتنامه دهخدامحفه نشین . [ م ِ ح َف ْ ف َ ن ِ ] (نف مرکب ) که در محفه قرار گیرد. که در محفه نشیند. رجوع به محفه شود.