مهانفرهنگ نام‌ها(تلفظ: mahān) (مَه = ماه + ان (پسوند نسبت)) ، منسوب به ماه ؛ (به مجاز) زیبارو ؛ ]چنانچه این واژه مِهان(mehān) تلفظ شود جمع مِه و به معنی بزرگان می‌باشد[.
مهانلغتنامه دهخدامهان . [ م َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان پایین شهرستان نهاوند. دارای 230 تن سکنه . محصول آن غلات ، توتون ، حبوب و لبنیات است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5).
مهانلغتنامه دهخدامهان . [ م ِ ] (اِ) ج ِ مِه ْ. بزرگان : بر او آفرین کرد شاه جهان که بادت بزرگی و فر مهان . فردوسی .سر نامه گفت آفرین مهان بر آن باد کو پاک دارد نهان . فردوسی .چ
مهانلغتنامه دهخدامهان . [ م ُ ] (ع ص ) (از «هَ ون ») خوارکرده شده . ذلیل کرده شده . (ناظم الاطباء). اهانت کرده شده . (غیاث اللغات ). خوار. ذلیل . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). مستخ
مهانةلغتنامه دهخدامهانة. [م َ ن َ ] (ع مص ) مهانت . خوار گردیدن . (از منتهی الارب ). خوار و حقیر شدن . (از اقرب الموارد) (از تاج المصادر بیهقی ) (مصادر زوزنی ). || ضعیف و مسکین ش
مهاندختفرهنگ نام‌ها(تلفظ: mehān doxt) (مِهان + دخت = دختر) ، دخترِ بزرگان ؛ (به مجاز) بزرگ‌زاده ؛ (در اعلام) مادر فیروزبن مهران دختر یزداد بن انوشیروان که همسر انوشیروان بود .
مهانتلغتنامه دهخدامهانت . [ م َ ن َ ] (ع اِمص ) مهانة. خواری و دونی و ذلت و فرومایگی . (ناظم الاطباء). رسوایی و خواری و سبک داشت . هوان . (منتهی الارب ).- مهانت نفس ؛ پستی آن .