لغت‌نامه دهخدا

ماطع. [ طِ ] (ع ص ) به پیش دهان و به دندان پیشین خورنده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || خالص . (از اقرب الموارد).- بیاض ماطع