ماندگویش اصفهانی تکیه ای: bemund طاری: bemund طامه ای: bomund طرقی: bemand کشه ای: bemand نطنزی: bamond
ماندگویش خلخالاَسکِستانی: bəmand دِروی: bə.mand شالی: bə.ndard کَجَلی: be.mand/â کَرنَقی: bəmand کَرینی: bəmand کُلوری: bəmand گیلَوانی: bəmand لِردی: bəmand
ماندگویش کرمانشاهکلهری: man گورانی: man سنجابی: man کولیایی: man زنگنه‌ای: man جلالوندی: man زوله‌ای: man کاکاوندی: man هوزمانوندی: man
کماندولغتنامه دهخداکماندو. [ ک ُ دُوْ] (فرانسوی ، اِ) گروهی از سربازان که تعلیمات خاصی فراگیرند و در حمله های ناگهانی خدمات مهمی انجام دهند. (فرهنگ فارسی معین ).
کوماندولغتنامه دهخداکوماندو.[ ک ُ دُ ] (فرانسوی ، اِ) کماندو. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به کماندو شود.
کماندوفرهنگ انتشارات معین(کُ نُ دُ) [ فر. ] (اِ.) دسته ای از نظامیان که آموزش های ویژه دیده اند برای شبیخون زدن و حملات غافلگیرانه ، تکاور (فره ).