میزرلغتنامه دهخدامیزر. [ م َ زَ ] (از ع ، اِ) مئزر. عمامه و دستار و مندیل که بر سر بندند. (ناظم الاطباء). دستار. (از شعوری ج 2 ورق 349). دستار و مندیلی که بر سر بندند. (آنندراج
میزرفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. شال دستاری که بر سر می‌بندند؛ دستار؛ عمامه: ◻︎ که فردا شود بر کهن‌میزران / به دستار پنجه گزم سرگران (سعدی۱: ۱۱۹).۲. ازار و پارچه‌ای که به کمر می‌بستند؛ لنگ.