ناشفلغتنامه دهخداناشف . [ ش ِ ] (ع ص ) آنکه با خرقه یا مانند آن آب را از گودالی یا از زمینی برگیرد. (از اقرب الموارد) . || که آب را به خود می کشد : چون شد آن ناشف ز نشف بیخ خودن
ناشفتهلغتنامه دهخداناشفته . [ش ُ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) نیاشفته . ناآشفته . که آشفته و پریشان نیست . مقابل آشفته . رجوع به آشفته شود.