هدبلغتنامه دهخداهدب . [ هَُ / هَُ دُ ] (ع اِ) مژه ٔ چشم . (منتهی الارب (اقرب الموارد). || ریشه ٔ ریزه ٔ جامه . (منتهی الارب ). خمل الثوب و طرفه . (اقرب الموارد).
هدبلغتنامه دهخداهدب . [ هَُ دُب ب ] (ع ص )کندخاطر عاجز. (منتهی الارب ). گول . || گران جان گران سنگ . (منتهی الارب ). ثقیل . (اقرب الموارد).
هدبلغتنامه دهخداهدب . [ هََ دِ ] (ع اِ) شیر بیشه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || (ص ) فروهشته شاخ از درخت . (از اقرب الموارد). || ذوالهدب . (از اقرب الموارد). دارنده ٔ هدب
هدبلغتنامه دهخداهدب . [ هََ ] (ع مص )بریدن چیزی را. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || دوشیدن . (منتهی الارب ). احتبال . (اقرب الموارد). || میوه چیدن . (منتهی الارب ) (اقرب المو
هدبلغتنامه دهخداهدب . [ هََ دَ ] (ع مص ) درازمژه گردیدن چشم . || دراز و فروهشته شاخ گشتن درخت . || (اِ) شاخهای ارطی و مانند آن . || هر برگ درخت که همیشه باشد چون سرو. || هر گیا
کهدبلغتنامه دهخداکهدب . [ ک َ دَ ] (ع ص ) گران ناگوارد. (منتهی الارب ). گران ناگوار. (آنندراج ) (از اقرب الموارد). گران و سنگین و ناگوارد. (ناظم الاطباء).
هدبةلغتنامه دهخداهدبة. [ هَُ ب َ ] (اِخ ) ابن خشرم بن کوز از بنی عامربن ثعلبه بود از قضاعة. شاعری فصیح ، مرتجل ، راوی و از مردم بادیه ٔ حجاز بود. مردی از بنی رقاش را به نام زیاد
هدبةلغتنامه دهخداهدبة. [ هَُ ب َ ] (اِخ ) ابن خالد محدثی است معروف به هداب . (منتهی الارب ). رجوع به هداب شود.
هدبةلغتنامه دهخداهدبة. [ هَُ ب َ ] (اِخ ) العذری . شاعری است که در عقدالفرید اشعار بسیار از وی نقل شده است . رجوع به عقدالفرید ج 1، ص 79 و ج 2، ص 322 و ج 3، ص 48 و ج 6، ص 248 شو