بچه افکندنلغتنامه دهخدابچه افکندن . [ ب َ چ َ / چ ِ / ب َچ ْ چ َ / چ ِ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) سقط جنین . بچه ساقط کردن . بچه ٔ نارس بدنیا آوردن . انداختن زن حامله طفل نارسیده را. فکان
هافبکفرهنگ انتشارات معین(بَ) [ انگ . ] (اِ.) هر یک از بازیکنانی که در میانة میدان جلوی دفاع (بک ) پشت سر حمله (فوروارد) بازی می کنند.