بقالگویش اصفهانی تکیه ای: dokkundâr طاری: baqqâl طامه ای: dokkundâr طرقی: baqqâl/dokkundâr کشه ای: dokundâr نطنزی: baqqâl
بقالةلغتنامه دهخدابقالة. [ ب َق ْ قا ل َ ] (ع ص ) ارض بقالة؛ زمین تره زار. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به بقیلة شود. || مؤنث بقال . (اقرب الموارد).