بشنهلغتنامه دهخدابشنه . [ ب ِ ن َ / ن ِ ] (اِ) گیاهی است باریک با شاخسار فراوان و دراز و باریک و گره دار که همه از منشاءواحد جدا شوند و بیشتر بر روی تخته سنگها گسترده شوند. طولش
بشنهلغتنامه دهخدابشنه . [ ب ِ ن ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان حومه ٔ مشکان بخش نی ریز شهرستان فسا. سکنه ٔ آن 291 تن . آب آن از قنات . محصول آنجا غلات . شغل اهالی آن زراعت و قالی بافی
بشنجهلغتنامه دهخدابشنجه . [ ب ِ ش َ / ش ِ ج َ / ج ِ ] (اِ) پشنجه . افزاری باشد که جولاهکان بدان آهار بر تانه مالند و آن دسته ٔ گیاهی بود که مانندجاروب برهم بسته باشند. (برهان ) (
بشنجه زنلغتنامه دهخدابشنجه زن . [ ب ِ ش َ / ش ِ ج َ / ج ِ زَ ] (نف مرکب ) پشنجه زن . آنکه بشنجه بکار برد. مِرطَم . مِرَّشَه جولاهکی . (یادداشت مؤلف ). و رجوع به بشنجه شود.
بشنجهفرهنگ انتشارات معین(بِ شَ جِ یا جَ) (اِ.) = پشنجه : 1 - افزاری که جولاهگان بدان آهار بر تانه مالند و آن دستة گیاهی است مانند جاروب برهم بسته . 2 - آهاری که بر تانه مالند.