زخیدنلغتنامه دهخدازخیدن . [ زَ دَ ] (مص ) ناله ٔ حزین کردن .در سنسکریت شوچ بمعنی مذکور هست و شین تبدیل به زاءو جیم تبدیل به خاء میشود. مولوی گوید : جانب تبریز آ از جهت شمس دین چن
گزیدنگویش اصفهانی تکیه ای: vedi طاری: dartây(mun) طامه ای: vedâɂan طرقی: vâtâymun کشه ای: dertây(mun) نطنزی: vâdâɂan