شررلغتنامه دهخداشرر. [ ش َ رَرْ ] (ع اِ) پاره ٔ آتش که بجهد.شررة یکی . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). لخشه ٔ آتش ؛ یعنی سرشک آتش . (مجمل اللغة). آتشپاره . (آنندراج ). یک پار
شررلغتنامه دهخداشرر. [ ش ِ رَرْ ] (ع مص ) بد شدن . (از منتهی الارب )(از اقرب الموارد) (دهار). شر. رجوع به شَرّ شود.
شرر بیکدلیلغتنامه دهخداشرر بیکدلی . [ ش َ رَ رِ ب َ دِ ] (اِخ ) حسنعلی بیک فرزند حاجی لطفعلی بیک آذر. غزل میسرود و در قم سکونت داشت و هفتاد سال عمر داشت و در سال 1248 هَ . ق . درگذشت
شرر خراسانیلغتنامه دهخداشرر خراسانی . [ ش َ رَ رِ خ ُ ] (اِخ ) میرزا عسکر فرزند میرزا هدایة اﷲ حسینی خراسانی است . شعر میسروده و در اواخر زمان سلطان محمد شاه به طهران آمد و در 1280 هَ
شرر زدنلغتنامه دهخداشرر زدن . [ ش َ رَرْ زَ دَ ] (مص مرکب ) برافروختن . شعله ور ساختن . جرقه زدن بر چیزی و درافروختن آن : کجاست ناقه و کو صالح و کجا شد هودکه زآتش اجل اندر امل زدند
شرر شیرازیلغتنامه دهخداشرر شیرازی . [ ش َ رَ رِ ] (اِخ ) میرهادی قلندر. از شعرای معاصر میر طاهر وحید و نجیبای کاشی و شفیعای اثر بود و در سال 1107 هَ . ق . در شیراز درگذشت و شصت سال عم
شررآمیزلغتنامه دهخداشررآمیز. [ ش َ رَرْ ] (مف مرکب ) آمیخته به شرر. پرشراره : نیست آرام در آن دل که هوس بسیارست شررآمیز بود شعله چو خس بسیارست .صائب (از آنندراج ).
ابتداگویش خلخالاَسکِستانی: avval دِروی: avval/ sar شالی: avval/sar کَجَلی: avval/sar کَرنَقی: avval کَرینی: avval/sar کُلوری: avval/ sar گیلَوانی: avval/sar لِردی: avval
اولگویش خلخالاَسکِستانی: avval دِروی: avval شالی: avval کَجَلی: avval کَرنَقی: avval کَرینی: avval کُلوری: avval گیلَوانی: avval لِردی: avval
ابتداگویش اصفهانی تکیه ای: avval طاری: avvel طامه ای: avvel طرقی: avval کشه ای: avval نطنزی: avvel / sar
ای کاش از همان اول حقیقت (/ راستش) را (به او) گفته بودم.گویش اصفهانی تکیه ای: kâški az avval haqiqat-em bivâtabo. طاری: xâšga az aval hamečiš-em bevâttabo. /xâšga hamun rö-ɂe avval râšteš-em bevâttabo. طامه ای: kâški az avvel haq