شرفالغتنامه دهخداشرفا. [ ش ُ رَ ] (ع ص ، اِ) صورت متداول شرفاء در تداول فارسی . رجوع به شریف و شرفاء شود.
شرفاکلغتنامه دهخداشرفاک . [ ش َ / ش ِ ] (اِ) شرفالنگ . شرفانگ . هر صدا وآواز آهسته . (از برهان ) (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جهانگیری ). شلفاک . اسدی به معنی آواز پی ، بیت زیر (توان
شرفاءلغتنامه دهخداشرفاء. [ ش َ ] (ع ص ) مؤنث اَشرَف . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به اشرف شود. اذون . باگوش . گوش ور. گوش دراز. طویلةالقوف .که گوش دراز دارد. (یادداشت مو
شرفاءلغتنامه دهخداشرفاء. [ ش ُ رَ ] (ع ص ، اِ) ج ِ شَریف . (منتهی الارب ) (دهار). ج ِ شریف ، به معنی مرد بزرگ قدر. (آنندراج ). ج ِ شریف . بزرگان . نجیبان . (فرهنگ فارسی معین ). ر
