شعبیلغتنامه دهخداشعبی . [ ش َ ] (اِخ ) ابوجعفر محمدبن عمروبن شعبی قاضی اسروشنی . در بخارا حدیث گفت . وی اهل همدان بود. (از لباب الانساب ).
شعبیلغتنامه دهخداشعبی . [ ش َ ] (اِخ ) ابوعمرو عامربن شراحیل شعبی از اهل کوفه و از بزرگان تابعان و فقهای آنان بود. وی از 105تن از اصحاب حضرت رسول (ص ) روایت کرده است . شعبی به س
شعبیلغتنامه دهخداشعبی . [ ش َ ](اِخ ) حسان بن عمرو شعبی حمیری است . || همچنین فقیه عامربن شراحیل شعبی که از خیار تابعیان است . هر دو منسوب به سوی حسان بن سهل ، فمن کان منهم فی ا
شعبیلغتنامه دهخداشعبی . [ ش َ / ش بی ی ] (ص نسبی ) منسوب است به شعب که بطنی است از همدان . (از لباب الانساب ).
علی شعبیلغتنامه دهخداعلی شعبی . [ ع َ ی ِش ُ ] (اِخ ) ابن محمدبن ابی بکر شعبی یمانی . وی در حدود سال 800 هَ . ق . در قید حیات بود. او راست : الاربعون فی فضل الائمة العادلین والسلاطی
شعوبیلغتنامه دهخداشعوبی . [ ش ُ بی ی ] (ع ص نسبی ، اِ) کسی که تازیان را حقیر شمارد و آنان را بر ایرانیان و سایر مردمان ترجیح ندهد و فضیلتی برای عرب قائل نباشد. (ناظم الاطباء). آن