چشمسارلغتنامه دهخداچشمسار. [ چ َ / چ ِ ] (اِ مرکب ) چشمه سار. جائی که چشمه ٔ آب بسیار دارد. || سرچشمه . (ناظم الاطباء).
شخسارلغتنامه دهخداشخسار. [ ش َ ] (اِ مرکب ) زمین سخت و محکمی را گویند که در دامن کوهها واقع است . (برهان قاطع) : بکردار سریشمهای ماهی همی برخاست از شخسارها گل . منوچهری . || مخفف