شاندنلغتنامه دهخداشاندن . [ دَ ] (مص ) بمعنی شانه کردن : همی شاند؛ یعنی : پیوسته شانه میکرد. (از حاشیه ٔ لغت فرس اسدی ص 61). شانه کردن بود. (فرهنگ جهانگیری ). شانه کردن باشد.(بره
شاندنفرهنگ انتشارات معین(دَ) (مص م .) 1 - شانه کردن . 2 - به هوا دادن خوشه های خرمن شده ، برای جدا کردن دانه از کاه .
شاندنفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهشانه کردن؛ شانه زدن موی: ◻︎ جهان به آب وفا روی عهد میشوید / فلک به دست ظفر جعد ملک میشاند (انوری: ۱۴۴).
جوشاندنگویش اصفهانی تکیه ای: beyušni طاری: vüšnây(mun) طامه ای: višnâɂan طرقی: yošnâymun کشه ای: višnâymun نطنزی: yušenâɂan