پادشهلغتنامه دهخداپادشه . [ دْ / دِ ش َه ْ ] (اِ مرکب ) پادشاه . سلطان . ملک : پادشه پاسبان درویش است . سعدی .
پادشه پسرلغتنامه دهخداپادشه پسر. [ دْ / دِ ش َه ْ پ ِ س َ ] (اِ مرکب ) شاهزاده . پادشاه زاده . پسر پادشاه : مسکین در این سخن که پادشه پسری به صید از لشکریان دورافتاده . (گلستان ).
پادشه زادهلغتنامه دهخداپادشه زاده . [ دْ / دِش َه ْ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) پادشاه زاده : پادشه زاده یوسف آنکه هنرجز بنزدیک او نکرد مقرّ. فرخی .خسرو پردل ستوده هنرپادشه زاده ٔ بزرگ اور
پادشه نشانلغتنامه دهخداپادشه نشان . [ دْ / دِ ش َه ْ ن ِ ] (نف مرکب ) نشاننده ٔ پادشاه . پادشاه نشان . پادشانشان . نشاننده ٔ شاه : ای شاه تاجدار که بر تکیه گاه ملک هم پادشه نشینی و هم
پادشه نشینلغتنامه دهخداپادشه نشین . [ دْ / دِ ش َه ْ ن ِ ] (نف مرکب ) نشیننده چون پادشاهان . آنکه نشستنی چون پادشاهان دارد : ای شاه تاجدار که بر تکیه گاه ملک هم پادشه نشینی و هم پادشه
بچهگویش کرمانشاهکلهری: menâl̆ گورانی: menâl̆ سنجابی: mel̆âl̆ کولیایی: mel̆âl̆ زنگنه‌ای: mel̆âl̆ جلالوندی: mel̆âl̆ زوله‌ای: mel̆âl̆/ âyl کاکاوندی: mel̆âl̆/ âyl هوزمانوندی: mel̆â