اکمکلغتنامه دهخدااکمک . [ اَم َ ] (ترکی ، اِ) نان . (یادداشت مؤلف ) : تن گرچه سو و اکمک از ایشان طلب کندکی مهر شه به اتسز و بغرا برافکند.خاقانی .
اکملغتنامه دهخدااکم . [ اَ ک َ ] (ع اِ) ج ِ اَکَمَة. (متن اللغة) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ج ِ اکمة به معنی پشته بلند از یک سنگ . (آنندراج ). رجوع به اکمة شود.
