گردسرلغتنامه دهخداگردسر.[ گ ِ س َ ] (ص مرکب ) آنکه سری گرد دارد : ز دستهاشان پهنه ز پایها چوگان ز گردسرها گوی اینت شاه و اینت جلال . فرخی (دیوان چ عبدالرسولی ص 219).رجل مُصَعْلَک ُ الرأس ؛ مرد گردس
یردشیرلغتنامه دهخدایردشیر. [ ی َ ] (اِخ ) مصحف بردسیرشهری به کرمان . (منتهی الارب ). رجوع به بردسیر شود.
گردشگرفرهنگ فارسی معین( ~ . گَ) (اِ.) کسی که برای گردش و تماشای دیدنی ها به جایی سفر کند، سیاح ، توریست .
گیل پردسرلغتنامه دهخداگیل پردسر. [ پ ُ س َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان سنگر کهدمات بخش مرکزی شهرستان رشت . واقع در 10هزارگزی جنوب خاوری رشت و کنار شوسه ٔ سنگر به رشت . محلی جلگه و هوای آن معتدل و مرطوب و سکنه ٔ آن 1235 تن است . آب
هندوانه پردسرلغتنامه دهخداهندوانه پردسر. [ هَِ دِ ن ِ پ ُ س َ ] (اِخ ) دهی است از بخش کوچصفهان شهرستان رشت . دارای 425تن سکنه ، آب آن از نورود و سفیدرود و محصول عمده اش برنج و صیفی است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).
گردسرینلغتنامه دهخداگردسرین . [ گ ِ س ُ ] (ص مرکب ) آنکه سرین گرد دارد. چاق و فربه سرین : درازگردن و کوتاه پشت و گردسرین سیاه شاخ و سیه دیده و نکودیدار.فرخی .
مکربسلغتنامه دهخدامکربس . [ م ُ ک َ ب َ ](ع ص ) گردسر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). رجل مکربس الرأس ؛ مرد گردسر. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
مصعلکلغتنامه دهخدامصعلک . [ م ُ ص َ ل َ ] (ع ص )مرد گردسر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
قبصاءلغتنامه دهخداقبصاء. [ ق َ ] (ع ص ) تأنیث اقبص . بزرگ سر. || درازسر. || گردسر: هامة قبصاء؛ تارک کلان گرد و بلند برآمده . || آنکه از پیش یا بر موضع پاشنه خاک پاشد در رفتار. (منتهی الارب ).
اصیلعلغتنامه دهخدااصیلع. [اُ ص َ ل ِ ] (ع اِ) ماری است باریک گردن گردسر. (منتهی الارب ). نوعی است از مار. (مهذب الاسماء). ماری باریک گردن که سر آن همچون گلوله ای است . (از قطر المحیط). || نره . (منتهی الارب ) (از قطر المحیط).
گردسرینلغتنامه دهخداگردسرین . [ گ ِ س ُ ] (ص مرکب ) آنکه سرین گرد دارد. چاق و فربه سرین : درازگردن و کوتاه پشت و گردسرین سیاه شاخ و سیه دیده و نکودیدار.فرخی .