گدوکفرهنگ انتشارات معین(گَ) (اِ.) گردنة کوه ، جایی در کوه که برف زیادی می بارد و رفت و آمد مشکل است .
گدوکلغتنامه دهخداگدوک . [ گ َ ] (اِ) گردنه . کتل . راه میان دو کوه که در زمستان برف زیاد در آن جمعشود: گدوک عباس آباد، گدوک اسدآباد و گدوک کندوان .
گدوک کندوانلغتنامه دهخداگدوک کندوان . [ گ َ ک ِ ک َ دُ ] (اِخ ) نام محلی کنار راه طهران به چالوس میان گچ سر و دونا در 124300گزی تهران .
گدوک مشکنبرلغتنامه دهخداگدوک مشکنبر. [ گ َ م ِ کَم ْ ب َ ] (اِخ ) نام محلی کنار راه تبریز و اهر میان گولچه و قره قپه در 49200گزی تبریز.
گدوک شاهلغتنامه دهخداگدوک شاه . [ گ َ ک ِ ] (اِخ ) موضعی به مازندران قرب سوادکوه . (سفرنامه ٔ مازندران و استرآباد رابینو بخش انگلیسی ص 42).
گدوک کندوانلغتنامه دهخداگدوک کندوان . [ گ َ ک ِ ک َ دُ ] (اِخ ) نام محلی کنار راه طهران به چالوس میان گچ سر و دونا در 124300گزی تهران .
گدوک مشکنبرلغتنامه دهخداگدوک مشکنبر. [ گ َ م ِ کَم ْ ب َ ] (اِخ ) نام محلی کنار راه تبریز و اهر میان گولچه و قره قپه در 49200گزی تبریز.
گدوک شاهلغتنامه دهخداگدوک شاه . [ گ َ ک ِ ] (اِخ ) موضعی به مازندران قرب سوادکوه . (سفرنامه ٔ مازندران و استرآباد رابینو بخش انگلیسی ص 42).