چنهلغتنامه دهخداچنه . [ چ َ ن َ / ن ِ ] (اِ) مخفف چانه است که فک اسفل آدمی و حیوانات دیگر باشد (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء). فک اسفل را گویند و آن را چانه و ز
چنهلغتنامه دهخداچنه . [ چ ِ ن َ ] (اِ) دانه باشد بغایت ریزه که خوراک مرغان کنند. (جهانگیری ). دانه . و این مختصر چینه است .(شرفنامه ٔ منیری ). مخفف چینه که دانه ٔ مرغان است . (
چنه دانلغتنامه دهخداچنه دان . [ چ ِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) مخفف چینه دان یعنی ژاغر و حوصله ٔ پرندگان . رجوع به چینه دان شود.
چنه سرلغتنامه دهخداچنه سر. [ چ َ ن َس َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان تولم بخش مرکزی شهرستان فومن که در 10 هزارگزی شمال فومن و 3 هزارگزی شمال راه شوسه ٔ صومعه سرا به رشت واقع شده . ج
چانهفرهنگ مترادف و متضاد۱. چنه، حنک، ذقن، زنخدان، زنخ ۲. چونه، گلوله خمیر ۳. سخنمنثور ≠ شعر، چامه، سخن منظوم ۴. پرگویی ۵. تخفیفگیری ≠ مکاس
چینهلغتنامه دهخداچینه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) چنه . دانه ٔ مرغان . (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا). دانه ای که مرغان خورند. (غیاث اللغات ). علف مرغ بود. (اوبهی ). دانه که مرغان خور
