هرچهلغتنامه دهخداهرچه . [ هََ چ ِ ] (ضمیر مبهم مرکب ، ق مرکب ) آنچه . هر اندازه . هر آنچه . هر آنچیزی که . همه ٔ آنهایی که . هرجا که : هر چه در عالم دغا و مسخره بوده ست از حد فر
هرچهگویش خلخالاَسکِستانی: har čə دِروی: har či شالی: har čə کَجَلی: har či کَرنَقی: hârči کَرینی: harčə کُلوری: harčə گیلَوانی: harči لِردی: harči
کفشهایت را هرچه زودتر بپوش، تا برویم و او را پیدا(یش) کنیم.گویش اصفهانی تکیه ای: kawšed zütar darpuš tâ bešima nu(n) peydâ kerima. طاری: kawšhâd zü pâd ke, tâ bešim-o be-š-vüzim. طامه ای: kabšed zu vepuš, tâ bošim nu di-ye kerim. طر
ترنانهفرهنگ فارسی عمید / قربانزادههرچه با نان بخورند، از قبیل شیر، ماست، دوشاب، اشکنه، و امثال آن؛ نان‌خورش: ◻︎ سائلی آمد به‌سوی خانه‌ای / خشک‌نانه خواست یا ترنانه‌ای (مولوی: ۸۹۷).