لغتنامه دهخدا
افطاء. [ اَ طَءْ ] (ع ص ) مرد برآمده سینه ٔ درآمده پشت . مؤنث : فَطْآء. ج ، فُطْء . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || مرد پهن بینی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). افطس . افط. (آنندراج ). نای بینی فرونشسته . (تاج المصادر بیهقی ). نای بینی پهن و فرونشسته . (مهذب الاسما