مهوبلغتنامه دهخدامهوب . [ م َ ] (ع ص ) مهیب . مرد که از وی ترسند. || شیر بیشه . || مکان مهوب ؛ جای ترسناک و سهمگین . مکان مهاب . (منتهی الارب ).
محوبلغتنامه دهخدامحوب . [ م ُ ح َوْ وِ ] (ع ص ) نعت فاعلی مذکر از تحویب . (یادداشت مرحوم دهخدا). زجرکننده شتر نر را به کلمه ٔ حوب . || کسی که مال رفته بازیابد. (آنندراج ).
مهیوبلغتنامه دهخدامهیوب . [ م َهَْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بهمنشیر بخش مرکزی شهرستان خرمشهر، واقع در 4هزارگزی جنوب خاوری خرمشهر و 3هزارگزی راه شوسه ٔ خرمشهر به آبادان دارای 500تن سکنه . آب
معیوبلغتنامه دهخدامعیوب . [م َع ْ ] (ع ص ) عیب ناک . (آنندراج ). دارای عیب . مَعیب .(از اقرب الموارد). عیب ناک و عیب دار. (ناظم الاطباء). آهومند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : معیوب نیستی تو ولیکن مابر تو نهیم عیب ز رعنایی . ناصرخسرو.<b
مهوبرةلغتنامه دهخدامهوبرة. [ م ُ هََ ب ِ رَ ] (ع ص ) شتر ماده ٔ بسیارگوشت . (منتهی الارب ). || گوش بسیارموی یا پشمناک . (منتهی الارب ). اذن مهوبرة؛ گوش بسیارموی . (مهذب الاسماء).
مهیبلغتنامه دهخدامهیب . [ م َ] (ع ص ) مهوب . مرد که از وی ترسند. (منتهی الارب ، ماده ٔ هَ ی ب ). سهمگین . سهمناک . ترسناک . آنکه هرکس از او بترسد و او را شکوه دارد. (مهذب الاسماء). مرد سهمناک که خوف و سهم از او بارد و مردم از او ترسند. صاحب غیاث اللغات گوید استعمال این کلمه به ضم میم خطاست و
مهوبرةلغتنامه دهخدامهوبرة. [ م ُ هََ ب ِ رَ ] (ع ص ) شتر ماده ٔ بسیارگوشت . (منتهی الارب ). || گوش بسیارموی یا پشمناک . (منتهی الارب ). اذن مهوبرة؛ گوش بسیارموی . (مهذب الاسماء).