مستناملغتنامه دهخدامستنام . [ م ُ ت َ ] (ع ص ، اِ) هر زمین پست که در وی آب ایستد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
مستنیملغتنامه دهخدامستنیم . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) آرمنده و قرار گیرنده و خویشتن خوابیده نماینده . (از منتهی الارب ). || خفتن خواهنده . || خفته . (از اقرب الموارد). و رجوع به استنامة شود.