مستحیرةلغتنامه دهخدامستحیرة. [ م ُ ت َ رَ ] (ع ص ) مؤنث مستحیر. کاسه ٔ مملو از چربش گوشت . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به استحارة و مستحیر شود. || (اِخ ) نام شهری است . (منتهی الارب ).
ابرلغتنامه دهخداابر.[ اَ ] (اِ) مه دروا در جو که بیشتر به باران بدل شود. سحاب . سحابه . میغ. غیم . غمام . غمامه . عنان . (دهار). بارقه . مزن . غین . توان . عارض . اسهم : درخش ار نخندد بگاه بهارهمانا نگرید چنین ابر زار. ابوشکور.پوپ