لغتنامه دهخدا
مث . [ م َث ث ] (ع مص ) تراویدن خیک . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). تراویدن روغن از خیک . (ناظم الاطباء). || دست در چیزی مالیدن . (تاج المصادر بیهقی ). مالیدن دست یا مالیدن دست به مندیل یا گیاه . (منتهی الارب ) (آنندراج ). مالیدن دست را به مندیل و یا گیاه .