لغتنامه دهخدا
دفون . [ دَ ] (ع ص ) بنده ٔ گریخته . (منتهی الارب ). برده ای که ازترس مولایش و یا از رنج کار گریخته باشد ولی از شهر خارج نگشته ، گویی که خود را در خانه های شهر دفن کرده است . (از اقرب الموارد). || شتر رمیده ، یا آنکه بی حاجت همچو گریختگان هر سو رود از مردم و شتر. (از منتهی ال