فضلةلغتنامه دهخدافضلة. [ ف ِ ل َ ] (ع اِ) هیئت مفضله . (منتهی الارب ). هیئت بادروزه پوشی . || نوع تفضل . (ناظم الاطباء). نوعی از فَضَل . یکبار فضل . (از اقرب الموارد) (فرهنگ فارسی معین ).
فضلةلغتنامه دهخدافضلة. [ ف ُ / ف َ ل َ ] (ع اِ) بقیه وزائد. مانده ٔ چیزی . (منتهی الارب ). بقیه ٔ چیزی . (از اقرب الموارد). باقی مانده ٔ چیزی . بقیه . بازمانده . ج ،فضلات ، فضال . (فرهنگ فارسی معین ). زائد : نامردم ار ز جعفر برمک چ
فضلهلغتنامه دهخدافضله . [ ف َ ل ِ ] (اِخ ) دهی است از بخش مرکزی شهرستان اهواز، دارای 200 تن سکنه . آب آن از چاه و محصول عمده اش غله است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).
فضلیةلغتنامه دهخدافضلیة. [ ف َ لی ی َ ] (اِخ ) یکی از پانزده فرقه ٔ خوارج . پیروان فضل بن عبداﷲ. (بیان الادیان ).
فضلیةلغتنامه دهخدافضلیة. [ ف َ لی ی َ ] (ع ص نسبی ) مؤنث فضلی . ج ،فضلیات . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به فضلیات شود.
فضیلةلغتنامه دهخدافضیلة. [ ف َ ل َ ](ع اِمص ) فزونی . (منتهی الارب ). مزیت . خلاف نقیصه و رذیله . (از اقرب الموارد). || پایه ٔ بلند در فضل . ج ، فضایل . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
فضلهفرهنگ فارسی عمید۱. سرگین جانوران.۲. (اسم، صفت) [قدیمی] زیادی؛ اضافی.۳. [قدیمی] باقیمانده از هرچیز؛ بازمانده.
مفضلةلغتنامه دهخدامفضلة. [ م ِ ض َ ل َ ] (ع اِ) جامه ٔ بادروزه ٔ بی آستین که زنان به وقت خدمت و کار پوشند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). مِفضَل . (اقرب الموارد). و رجوع به مفضل شود.