فرولنگیدنلغتنامه دهخدافرولنگیدن . [ ف ُ ل َ دَ ] (مص مرکب ) لنگیدن : بمسجد خواند ار مؤذن چو کرکس زآن فرولنگی دوی چون گرگ پویان گر به گرگان خواندت سلطان . ناصرخسرو.رجوع به لنگیدن شود.