غولدارلغتنامه دهخداغولدار. (نف مرکب ) دارنده ٔ غول .- راه یا بادیه ٔ غولدار ؛ راهی یا بادیه ای که غول داشته باشد.- || کنایه از جهان مادی و دنیا : این راه غولدار و پل هفت طاق راتا چارسوی هشت جنان چون گذاشتی ؟ خ
هفت طاقلغتنامه دهخداهفت طاق . [ هََ ] (ص مرکب ) آنچه دارای هفت طاق باشد. || کنایه از فلک و جهان : این راه غولدار و پل هفت طاق راتا چارسوی هشت جنان چون گذاشتی ؟خاقانی .