لغتنامه دهخدا
اعیط. [ اَ ی َ ] (ع ص ) درازگردن .عیطاء مؤنث . (آنندراج ). درازگردن . ج ، عیط و انثی ، عیطاء. (مهذب الاسماء نسخه ٔ خطی ). طویل العنق . (المصادر زوزنی ). || دراز گردن و سر معاً. (منتهی الارب ) (آنندراج ). دراز گردن و سر با هم . (ناظم الاطباء). سر و گردن دراز. ج ، عیط. مؤنث :