لغتنامه دهخدا
اماکن . [ اَ ک ِ ] (ع اِ) ج ِ امکنة و مکان . و مکان مَفعَل از کَون است . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). جایها. (از منتهی الارب ). سرزمینها. (فرهنگ فارسی معین ). منزلها. (ناظم الاطباء). موضعها. (از المنجد) : از اماکن و مساکن متفرق و شهرهای مختلف همه