عبادتگاهلغتنامه دهخداعبادتگاه . [ ع ِ دَ ] (اِ مرکب ) عبادتگه . جای پرستش و عبادت . سجده گاه . معبد. مزگت . (ناظم الاطباء). عبادتخانه . آنجا که خدا را در آن بپرستند : و عبادتگاهی سا
عِبَادَتِهِفرهنگ واژگان قرآنعبادتش(عبادت و پرستش ازعبارت است از نشان دادن مملوکيت خويش براي پروردگار به عبارت ساده تر عبادت یعنی رفتاری که عبد و بنده بودن را نشان دهد )
عبادتخانهلغتنامه دهخداعبادتخانه . [ ع ِدَ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) مکان عبادت و پرستش . (ناظم الاطباء) (آنندراج ). آنجا که در آن ستایش و پرستش خداکنند. عبادتگاه . و رجوع به عبادت و عبا
کنشتفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهعبادتگاه غیرمسلمانان؛ عبادتگاه یهودیان: ◻︎ تو را آسمان خط به مسجد نبشت / مزن طعنه بر دیگری در کنشت (سعدی۱: ۱۷۶).