لغتنامه دهخدا
عوانة. [ ع َ ن َ ] (اِخ ) ابن حکم بن عوانةبن عیاض ، از بنی کلب ، مکنی به ابوالحکم . وی مورخ و از اهالی کوفه و نابینا بود. از انساب و اشعار آگاهی داشت و متهم به جعل اخبار برای بنی امیه بود. و گویند عموم اخبار «مدائنی » از وی نقل شده است . عوانة بسال