صقحاءلغتنامه دهخداصقحاء. [ ص َ ] (ع ص ) تأنیث اصقح است . پیش سر بی موی . (منتهی الارب ). رجوع به اصقح شود.
شقحاءلغتنامه دهخداشقحاء. [ ش َ ] (ع ص ) رغوة شقحاء؛ سرشیر که در سپیدی خالص نباشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || اشقر (سرخ و سپید). (از اقرب الموارد).
صقعاءلغتنامه دهخداصقعاء. [ ص َ ] (ع ص ، اِ) تأنیث اصقع است که جانور سرسپید باشد. (منتهی الارب ). عقاب سرسفید. (مهذب الاسماء). || آفتاب . (منتهی الارب ).
مرحلۀ ساقهایstem stageواژههای مصوب فرهنگستانمرحلهای از نمو غلات که در آن ساقۀ گیاه نمود پیدا میکند
اصقحلغتنامه دهخدااصقح . [ اَ ق َ ] (ع ص ) بی موی پیش سر. نعت مذکر است . مؤنث : صَقْحاء. ج ، صُقْح . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). اصلع. (اقرب الموارد) (قطر المحیط).