صغولغتنامه دهخداصغو. [ ص َغ ْوْ ] (ع مص ) میل کردن یا میل کردن کام دهن و یکی از دو جانب وی . || مائل شدن آفتاب به غروب . || مائل شدن نجوم به غروب . || (اِمص ) میل ، یقال : صغوه
صغولغتنامه دهخداصغو. [ ص ُ غ ُوو ] (ع مص ) میل کردن یا میل کردن دهن و یکی از دو جانب وی . || مائل شدن آفتاب به غروب . || مائل شدن نجوم به غروب . (منتهی الارب ).
سغولغتنامه دهخداسغو. [ س َغ َوْ / س َ ] (اِ صوت ) صدا و آواز طاس و طشت و طبق وامثال آن . (برهان ) (آنندراج ) (جهانگیری ) (رشیدی ).
سقولغتنامه دهخداسقو. [ س َق ْ ق َ ] (اِ) مرضی در اسب . بیماری مانند انفلونزا در اسب . منقو. (یادداشت مؤلف ).
صغوالغتنامه دهخداصغوا. [ ص َ ] (اِخ ) صغوی به نقل سکری موضعی است در قول تأبط شرا : و اذهب صریم نحلن بعدهاصغوا و حلن بالجمیع الحوشبا.(معجم البلدان ).
صغوالدلولغتنامه دهخداصغوالدلو. [ ص ِ وُدْ دَل ْوْ ] (ع اِ مرکب ) کناره ٔ دلو که دوتا باشد. (منتهی الارب ).
صغوالغتنامه دهخداصغوا. [ ص َ ] (اِخ ) صغوی به نقل سکری موضعی است در قول تأبط شرا : و اذهب صریم نحلن بعدهاصغوا و حلن بالجمیع الحوشبا.(معجم البلدان ).
صغوالدلولغتنامه دهخداصغوالدلو. [ ص ِ وُدْ دَل ْوْ ] (ع اِ مرکب ) کناره ٔ دلو که دوتا باشد. (منتهی الارب ).