لغتنامه دهخدا
شواء. [ ش ِ / ش ُ ] (ع اِ) بریانی . (منتهی الارب ) (دهار) (زمخشری ) (بحر الجواهر).بریانی و القطعة منه شواءة. (مهذب الاسماء). گوشت و جز آن که در معرض حرارت آتش قرار دهند تا پخته و قابل خوردن شده باشد و قطعه ای از آن شواءة است . (از اقرب الموار