شؤوزةلغتنامه دهخداشؤوزة. [ ش ُ ئو زَ ] (ع مص ) شَاءَز. شُؤاز. درشت گردیدن مکان . || بلند شدن مکان . || سخت شدن مکان . || مضطرب شدن کسی از بیماری یا اندوه . || ترسیده شدن کسی . (از اقرب الموارد). و رجوع به شَاءَز و شُؤاز شود.
خرگویش بختیاری1. خر؛ 2. قسمت محدب قاپ. خر دیزه xar diza:خرِ سیاهرنگ. خر زَردَه xar zarda:خر عنّابى پُررنگ. خر سُووزَه xar sowza:خر سفیدرنگ. خر میشَه xar miša:خر خاکسترىرنگ.