سروادلغتنامه دهخداسرواد. [ س َرْ ] (اِ) کلام منظوم و شعر. (برهان ) (غیاث ). شعر پارسی . (تفلیسی ) : دگر نخواهم گفتن همی ثنا وغزل که رفت یکرهه بازار و قیمت سرواد. لبیبی (از لغت فر
سروادفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهشعر؛ سخن منظوم: ◻︎ دگر نخواهم گفتن همی ثنا و غزل / که رفت یکسره بازار و قیمت سرواد (لبیبی: شاعران بی‌دیوان: ۴۷۹).
سروادفرهنگ نام‌ها(تلفظ: sarvād) (در قدیم) سروا ، سرواده ، سروده ، افسانه ، چکامه ، چامه ؛ (در قدیم) کلام منظوم ، شعر .
سروادهلغتنامه دهخداسرواده . [ س َرْ دَ / دِ ] (اِ) قافیه ٔ شعر همچو بهار و نگار و هزار و زمین و کمین و امین . حرف دال در این لغت و لغت ماقبل بنا بر قاعده ٔ کلی نقطه دار است . (بره
سرادقفرهنگ انتشارات معین(سُ دِ) [ معر. ] (اِ.) 1 - سراپرده ، خیمه . 2 - چادری که بالای صحن خانه کشند. ج . سرادقات .
سروادهلغتنامه دهخداسرواده . [ س َرْ دَ / دِ ] (اِ) قافیه ٔ شعر همچو بهار و نگار و هزار و زمین و کمین و امین . حرف دال در این لغت و لغت ماقبل بنا بر قاعده ٔ کلی نقطه دار است . (بره
چغامهلغتنامه دهخداچغامه . [ چ َ م َ / م ِ ] (اِ) سرواد و شعر و چکامه . (فرهنگ اسدی ذیل لغت سرواد حاشیه ٔ ص 107) قصیده را گویند و آن بیتی چند باشد متوازیه ٔ متشارکه در ردیف و قافی