زبانه دارلغتنامه دهخدازبانه دار. [ زَ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) ملتهب . مشتعل . شعله کش . زبانه کش : تا در شب انتظار بودندچون شمع زبانه دار بودند. نظامی (الحاقی ).رجوع به زبانه شود. ||
زبانه دارفرهنگ فارسی عمید / قربانزاده۱. دارای زبانه؛ آنچه دارای پره یا برآمدگی شبیه زبان باشد.۲. شعلهدار؛ شعلهور.
زبان دارلغتنامه دهخدازبان دار. [ زَ ] (نف مرکب ) دارای زبان . || کسی که میتواند مطلب خود را خوب ادا کند. (فرهنگ نظام ). مِقوَل . (منتهی الارب ). || مجازاً، صریح .روشن . مدلل . آشکار
سازدهنیفرهنگ انتشارات معین(دَ هَ) (اِمر.) ساز بادی زبانه دار کوچکی به شکل مستطیل که به وسیلة دم و بازدم نواخته می شود.
تلسینلغتنامه دهخداتلسین . [ ت َ ] (ع مص ) زبانه دار کردن . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). چیزی را زبانه کردن . (آنندراج ).