دوغلغتنامه دهخدادوغ . (اِ) شیری که زبد آن را بگیرند و ماده ٔ پنیری آن بر جای باشد. (بحر الجواهر). شیر ترش مسکه گرفته . (ناظم الاطباء). شیری که از وی مسکه بر آورده باشند که جغرا
دوغلغتنامه دهخدادوغ . [ دَ ] (ع مص ) بیمار شدن همه ٔ قوم . || تباه کردن گرما چیزی را. || ارزان گردیدن طعام . || آرمیدن قوم همدیگر را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
دوغگویش خلخالاَسکِستانی: du دِروی: du شالی: du کَجَلی: du کَرنَقی: du کَرینی: du کُلوری: du گیلَوانی: du لِردی: du
دوقلغتنامه دهخدادوق . (ع اِ) به معنی شیر بسیار است و شاید معرب دوغ فارسی باشد. (از المعرب جوالیقی ص 155). رجوع به الالفاظ الفارسیة المعربه ادی شیر و دوغ شود.
دوقلغتنامه دهخدادوق . [ دَ / دو ] (ع مص ) دواقة. (ناظم الاطباء). گول شدن . (منتهی الارب ). احمق شدن . (تاج المصادر بیهقی ). || لاغر گردیدن اشتران . || ناگوارد شدن فصیل از شیر ت