دهبلةلغتنامه دهخدادهبلة. [ دَ ب َ ل َ ] (ع مص ) کلان لقمه خوردن تا بر دیگران در خوردن سبقت برد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
دعبلةلغتنامه دهخدادعبلة. [ دِ ب ِ ل َ ] (ع اِ) ماده شتر توانا. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || شارف . (اقرب الموارد). رجوع به دعبل شود. || دزد. (منتهی الارب ).
دهبل بن کارهلغتنامه دهخدادهبل بن کاره . [ دَ ب َ ل ِ ن ِ رَ ه ْ ] (اِخ ) مردی بود که کلان لقمه می خورد. (منتهی الارب ). رجوع به دهبلة شود.