خلاوهلغتنامه دهخداخلاوه . [ خ َ / خ ِ وَ / وِ ] (ص ) سرگشته . حیران . سراسیمه . دنگ . (ناظم الاطباء) (فرهنگ جهانگیری ) : حریف جنگ گزیند تو هم درآ در جنگ چو سگ صداع کند تن مزن برآ در سنگ بخوی
خلاوهفرهنگ فارسی عمیدسرگشته؛ حیران؛ سراسیمه: ◻︎ به خویش آی و چنین خویش را خلاوه مکن / که اینت گوید گول است و آنت گوید دنگ (مولوی۳: ۱۴۸۳).
ابن خلاوهلغتنامه دهخداابن خلاوه . [ اِ ن ُ خ َ وَ ] (ع ص مرکب ) بی گناه در امری . بری و بیزار از جرمی : انا من هذا الامر فالج بن خلاوه .
خلاعلغتنامه دهخداخلاع . [ خ ُ ] (ع اِ) نوعی از دیوانگی مردم . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). || بیماری صرع . (ناظم الاطباء).
خلاعةلغتنامه دهخداخلاعة. [ خ َ ع َ ] (ع اِمص ) ناسامانی . || (مص ) از فرمان پدر و مادر بیرون شدن فرزند. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).
ابن خلاوهلغتنامه دهخداابن خلاوه . [ اِ ن ُ خ َ وَ ] (ع ص مرکب ) بی گناه در امری . بری و بیزار از جرمی : انا من هذا الامر فالج بن خلاوه .
جبل الرأسلغتنامه دهخداجبل الرأس . [ ج َ ب َ لُرْ رَءْ س ْ ] (ع ص مرکب ) رجل جبل الرأس ؛ مرد کم خلاوه . (از منتهی الارب ).
جبارلغتنامه دهخداجبار. [ ج ُ ] (ع ص ، اِ) بری از چیزی ، یقال «انا منه خلاوة و جبار»؛ یعنی از آن بری هستم . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (المنجد). || باطل و رایگان . (منتهی الارب ). الهدر. (اقرب الموارد). یقال : «ذهب دمه جباراً»؛ یعنی خونش بهدر شد. (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
ابن خلاوهلغتنامه دهخداابن خلاوه . [ اِ ن ُ خ َ وَ ] (ع ص مرکب ) بی گناه در امری . بری و بیزار از جرمی : انا من هذا الامر فالج بن خلاوه .