خفچهلغتنامه دهخداخفچه . [ خ َ / خ ِ چ َ / چ ِ ] (اِ) شوشه ٔ طلا و نقره است . (برهان قاطع) (آنندراج ). شمش زر و سیم که گداخته و در ناوچه ٔ آهن ریخته باشند و آنراشوشه ، شفشه و خفچ
خفچهلغتنامه دهخداخفچه . [ خ ُ چ َ / چ ِ ] (اِ) چوب دستی کوچک که بر سر آن آهن سر تیز نصب کنند و بهلبانان برای راندن گاو در دست دارند. (آنندراج ). ترکه از چوب یا آهن که برای زدن ب
خفچهفرهنگ انتشارات معین(خَ چِ) (اِ.) شوشة زر و سیم ، طلا و نقرة گداخته که در ناوچة آهنین ریخته باشند.
زر خفچهلغتنامه دهخدازر خفچه . [ زَ رِ / زَرْ رِ خ َ چ َ / چ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) زر گداخته : یکی چون حقه ای از زر خفچه ست یکی چون بیضه ای بینی ز عنبر. دقیقی .چو زر خفچه همه
خفه کردنگویش اصفهانی تکیه ای: xafa bekeri طاری: xafa kard(mun) طامه ای: xafa kardan طرقی: xafa kardmun کشه ای: xafa vâkardmun نطنزی: xafa kardan
زر خفچهلغتنامه دهخدازر خفچه . [ زَ رِ / زَرْ رِ خ َ چ َ / چ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) زر گداخته : یکی چون حقه ای از زر خفچه ست یکی چون بیضه ای بینی ز عنبر. دقیقی .چو زر خفچه همه
کتلغتنامه دهخداکت . [ ک ُ ] (اِ) خفچه ٔ زر و سیم . || به لغت مردم کرمان : سوراخ تنگ و تاریک و هر جای تنگ و تاریک . (ناظم الاطباء).
