خفچه

xafče

معنی

۱. شمش طلا یا نقره: ◻︎ به‌صورت شجری و ز خفچه او را برگ / که از عقیق و ز یاقوت بار آن شجر است (عنصری:‌ ۳۲۶).
۲. چوب‌دستی کوچکی که برای راندن یا زدن حیوان و یا انسان از آن استفاده می‌شده: ◻︎ بفرمود داور که می‌خواره را / به خفچه بکوبند بیچاره را (ابوشکور: شاعران بی‌دیوان: ۹۷).

جست‌وجوی دقیق

خفچه

لغت‌نامه دهخدا

خفچه . [ خ َ / خ ِ چ َ / چ ِ ] (اِ) شوشه ٔ طلا و نقره است . (برهان قاطع) (آنندراج ). شمش زر و سیم که گداخته و در ناوچه ٔ آهن ریخته باشند و آنراشوشه ، شفشه و خفچه گفته اند. (آنندراج ) :

خفچه

لغت‌نامه دهخدا

خفچه . [ خ ُ چ َ / چ ِ ] (اِ) چوب دستی کوچک که بر سر آن آهن سر تیز نصب کنند و بهلبانان برای راندن گاو در دست دارند. (آنندراج ). ترکه از چوب یا آهن که برای زدن بکار رود. (یادداشت بخط مؤلف ) : بفرمود داور که میخواره

خفچه

فرهنگ فارسی عمید

= عوسج

خفچه

فرهنگ فارسی عمید

۱. شمش طلا یا نقره: ◻︎ به‌صورت شجری و ز خفچه او را برگ / که از عقیق و ز یاقوت بار آن شجر است (عنصری:‌ ۳۲۶).۲. چوب‌دستی کوچکی که برای راندن یا زدن حیوان و یا انسان از آن استفاده می‌شده: ◻︎ بفرمود داور که می‌خواره را / به خفچه بکوبند بیچاره را (ابوشکور: شاعران بی‌دیوان: ۹۷).

خفچه

دیکشنری فارسی به عربی

زعرور

جست‌وجوی هم‌آوا

خیفة

لغت‌نامه دهخدا

خیفة. [ خ َ ف َ ] (ع اِ) کارد. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).

خیفة

لغت‌نامه دهخدا

خیفة. [ ف َ ] (ع اِ) بیم . ترس . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). ج ، خیف .

خیفة

لغت‌نامه دهخدا

خیفة. [ ف َ ] (ع مص ) مصدر دیگری است برای خوف . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).

خفع

لغت‌نامه دهخدا

خفع. [ خ َ ] (ع مص ) سر برگشتن . || افتادن از گرسنگی و جز آن . || زدن بشمشیر. منه : خفعه بالسیف . || سوختن جگر از گرسنگی . این صیغه بصورت مجهول استعمال میشود. || جنبیدن پرده و جامه آویخته . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). منه : خفع الستر و