خزوبزلغتنامه دهخداخزوبز. [ خ َزْ زُ ب َزز ] (اِ مرکب ، از اتباع ) کنایه از لباس خوب و سر و سامان مرتب : ببازارگانی برفتن ز جزیکی کاروان دارم از خزوبز. فردوسی .در میان خزوبز مر خاک را پنهان که کردجز تو کز خاکی سرشته خفته در خزوبز
خظبظلغتنامه دهخداخظبظ. [ خ َ ظِن ْ ب َ ظِن ْ ] (ع ص ) آگنده گوشت . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).- فرس خظی بظی ؛ اسب آگنده گوشت . (از منتهی الارب ).
خازبازلغتنامه دهخداخازباز. [ زَ زَ / زَ زُ / زُ زِ / زِ زُ / زُ زِن ْ / زِ ن ِ ] (ع اِ) مگسی است که در مرغزارها باشد.خِزِباز.