لغتنامه دهخدا
خدام . [ خ ُدْ دا ] (ع ص ،اِ) ج ِ خادم . (غیاث اللغات )، خَدَمَه . (از منتهی الارب ) (از متن اللغة) (از معجم الوسیط) (از قاموس ). خادمان . چاکران . خدمتگاران . (از آنندراج ) : ای بس ملکان را که او فروخوردبا ملکت و با چاکران و خدام . <p clas