حاقةلغتنامه دهخداحاقة. [ حاق ْ ق َ ] (ع اِ) بلای ثابت . ج ، حَواق ّ. (منتهی الارب ). || قیامت . (منتهی الارب ) (دهار). رستخیز،سمیت بذلک لأن ّ فیها حواق ّ الامور او یحق لکل قوم عملهم : الحاقة ما الحاقة و ما ادریک ما الحاقة. (قرآن 1/69-
حاکةلغتنامه دهخداحاکة. [ ک َ ] (اِخ ) وادیی است در بلاد عذرة، و بدانجا وقعه ای یعنی جنگی بوده است . (معجم البلدان ).
حاکةلغتنامه دهخداحاکة. [ ک َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ حائک . بافندگان . نساجان . جولاهان . جامه بافان . جولاهگان . قوم حاکة و قوم حوکة. (از منتهی الارب ).
حوکةلغتنامه دهخداحوکة. [ ح َ وَ ک َ ] (ع ص ، اِ) حاکة. ج ِ حائک . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). مردان بافنده . (آنندراج ). بافندگان . نساجان . جولاهان . جولاهگان . رجوع به حائک شود.
حیاکةلغتنامه دهخداحیاکة. [ ح َی ْ یا ک َ ] (ع ص ) مؤنث حیاک . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به حیاک شود.
حیاکةلغتنامه دهخداحیاکة. [ ک َ ] (ع مص ) بافتن جامه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). بافندگی . جولاهی . رجوع به حوک و حیاک شود.