لغتنامه دهخدا
حافرة. [ ف ِ رَ ] (ع اِ) مؤنث حافر. || اوّل هر چیزی ، یقال : التقوا فاقتلوا عند الحافرة؛ یعنی در اول دچار شدن . (منتهی الارب ). رجععلی حافرته ؛ بازگشت به همان راه که آمده بود. (منتهی الارب ). یقولون أَ اًنّا لمردودون فی الحافرة. (قرآن 10/79